سازمان هواشناسی جهانی از ثبت بزرگترین صاعقه جهان به طول ۷۰۰ کیلومتر در برزیل خبر داده است.

 دو صاعقه جدید در برزیل توانسته است رکورد دار بزرگترین صاعقه در جهان از نظر طول و زمان باشد. سازمان هواشناسی جهانی WMO این دو صاعقه را به عنوان بزرگترین طوفان‌های تندری در تاریخ تایید کرده است.

صاعقه اول در ۴ مارس ۲۰۱۹ در آرژانتین اتفاق افتاد که زمان آن  ۱۶.73 ثانیه بوده است. پیش از این بیشترین رکورد مربوط به یک ساعته در جنوب فرانسه با ۷.۷۴ ثانیه بود.

صاعقه دوم در تاریخ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۹ در جنوب برزیل اتفاق افتاد که بیش از ۷۰۰ کیلومتر طول داشته است و به عنوان خارق‌العاده ترین صاعقه رکورددار است. رکورد قبلی با ۳۲۱ کیلومتر مربوط به اوکلاهما در سال ۲۰۰۷ بوده است.

سخنگوی ارشد سازمان هواشناسی می‌گوید: وجود چنین صاعقه هایی در طبیعت علاوه بر نشان دادن قدرت طبیعت نشان دهنده پیشرفت علمی در ارزیابی و اندازه‌گیری چنین اتفاقاتی است.

اندازه گیری چنین رویدادهایی در آینده می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را در تعیین محدودیت ها و در مقیاس صاعقه ها در زمینه‌ای مانند مهندسی، ایمنی و نگرانی های علمی به وجود آورد.

به طور کلی یک صاعقه معمولی ۵ گیگا ژول انرژی یا نزدیک به ۱.۴ مگاوات ساعت انرژی با خود حمل می کند. همچنین دانستن مقدار انرژی ابرصاعقه ها نیز بسیار جالب توجه است.

این صاعقه ها در مکان‌های تصادفی رخ می‌دهند و به همین دلیل جذب و  ذخیره انرژی آنها غیر ممکن می شود.

آب آشامیدنی برای زندگی انسان ها حیاتی است اما متأسفانه این مهم در بسیاری از نقاط کره ی زمین نادر است و انسان ها به سختی می توانند به آن دسترسی داشته باشند. بخار آب در هوا موجود است اما دسترسی و استفاده از آن بسیار سخت است. در همین راستا پژوهشگران دانشگاه برکلی در کالیفرنیا موفق به طراحی دستگاهی شده اند که می تواند آب آشامیدنی قابل توجهی را از هوای خشک جذب کند.

پژوهشگران می گویند که این دستگاه جاذب آب می تواند به ازای هر یک کیلوگرم از ماده ی جاذب آب، 1.3 لیتر آب آشامیدنی را در طول روز تولید کند. این دستگاه حتی قادر است در هوایی که رطوبت آن زیر 40 درصد است نیز فعالیت کند و آب آشامیدنی تولید کند. آبی که این دستگاه تولید می کند بسیار زیاد نیست اما آب تولید شده توسط آن برای افرادی که در شرایط وخیم قراردارند کافی است.

پژوهشگران این دستگاه را به مدت سه روز در بیابان موهاوی کالیفرنیا آزمایش کردند که این دستگاه توانست مقدار 0.7 لیتر آب آشامیدنی را به ازای هر کیلوگرم از ماده ی جاذب تولید کند همچنین این دستگاه توانست در یکی از روزها که رطوبت هوا کمتر از 7 درصد بود نیز مقدار 200 میلی لیتر آب آشامیدنی تولید کند.

ماده ای که در این دستگاه نقش جاذب آب را دارد، ماده ای با نام “چهارچوب فلزی آلی (MOF)” می باشد. این ماده سطح بسیار بزرگی دارد و اجازه می دهد تا در دمای اتاق، مولکول آب موجود در هوا در سطح این ماده جمع و متراکم شوند. سپس زمانی که این ماده گرم می شود، آب جمع شده را آزاد می کند.

این دستگاه از “اکریلیک شیشه ای” با شفافیت بالا تشکیل شده است که MOF ها درون آن قرارگرفته اند. این ساختار باعث می شود تا جریان هوا از روی MOF ها عبور کند و مولکول های آب به دام بیافتند و سپس با حرارت دادن این فلزات آلی بتوان آب را بصورت مایع جمع آوری کرد.

این دستگاه سومین دستگاهی است که این پژوهشگران موفق به ساخت آن می شوند. نسخه ی اولیه این دستگاه که در سال 2017 از آن رونمایی شد تنها در شب می توانست مولکول های آب را جمع آوری کند و سپس با استفاده از گرمای خورشید در روز بعد آب را آزاد می کرد. نسخه ی دوم این دستگاه نیز در سال 2018 معرفی شد که به ازای هر کیلوگرم MOF تنها می توانست 100 میلی لیتر آب را در روز تولید کند.

پژوهشگران می گویند که نسخه ی سوم این دستگاه 10 برابر مؤثر تر نسبت به نسخه ی دوم و 100 برابر مؤثر تر از نسخه اول می باشد. این پیشرفت در نسخه ی سوم به لطف استفاده از فن های کوچک که هوای بیشتری را به MOF می رسانند و دستگاه های کوچک تولید گرما می باشد. هم فن ها و هم دستگاه های گرم کننده انرژی خود را از طریق صفحات خورشیدی تأمین می کنند و این دستگاه دارای باتری نیز می باشد که انرژی مورد نیاز برای دستگاه در شب را تأمین کند.

پژوهشگران می گویند که این دستگاه قابلیت افزایش مقیاس را دارد و در حال حاضر یک شرکت استارتاپ در همکاری با پژوهشگران در حال آزمایش این دستگاه در مقیاس یک مایکروویو می باشند که در روز می تواند حدود 7 الی 10 لیتر آب آشامیدنی را تولید کند برای سه فرد بزرگسال کافی است. نسخه های بزرگتر این دستگاه در مقیاس یک یخچال است که می تواند حدود 200 الی 250 لیتر آب را در طول روز تولید کند. هدف نهایی هم تولید دستگاه در مقیاس بسیار بزرگ برای استفاده ی جهانی است که می تواند 20 هزار لیتر آب آشامیدنی را در طول روز تولید کند که می تواند در روستاها مورد استفاده قرارگیرد. 

جهت مشاهده ی بیشتر مقالات و جدیدترین اخبار در زمینه علم شیمی روی  لینک زیر کلیک کنید :

shimisanat/news

دانشمندان با کشف بخار آب در سیاره ای فراخورشیدی به وجود حیات در این سیاره امیدوار شدند. وجود بخار آب در اتمسفر این سیاره احتمال وجود حیات را افزایش داد.

این سیارک K2-18b تقریبا 9 برابر زمین جرم دارد. این سیارک ها با نام مینی نپتون شناخته میشوند. این سیاره به دور ستاره میزبان خود K2-18 در حال گردش است. سطح این سیاره برای زیست پذیری مناسب و ویژگی هایی نظیر سیاره زمین دارد.

این کشف برای محققان فرا خورشیدی امری بسیار مهم تلقی میشود. سارا سیگر کارشناس سیاره‌های فراخورشیدی که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، می‌گوید: این سیاره شباهتی به زمین ندارد ، و به شکل یک سیاره سنگی معمولی نیست. ستاره ای که به دو آن میچرخد نیز شباهتی به خورشید ندارد.

K2-18b به کمک تلسکوپ فضایی کپلر کشف شد. این فضا پیما در فاصله 160 میلیون کیلومتری از زمین به کشف سیاره های فراخورشیدی مشغول است. روش کشف سیاره های فرا خورشیدی توسط کپلر بدین صورت است که سیاره فراخورشیدی هنگام عبور از میان ستاره میزبان خود و زمین ، نور ستاره خود را با کاهش مواجه میکند.بدین ترتیب کپلر بیش از دوهزار سیاره فراخورشیدی را کشف کرد.

مواد شیمیایی و مولکول‌های اطراف یک سیاره‌ی فراخورشیدی می‌توانند اطلاعات زیادی را درمورد آن‌چه ممکن است روی سطح سیاره وجود داشته باشد، در اختیار پژوهشگران قرار ‌دهند . اما نور این سنگ‌های فضایی دور به‌آسانی تحت‌تأثیر نوری که از ستاره‌ی میزبان آن‌ها می‌آید، قرار می‌گیرد و دیدن آن‌ها را بسیار دشوار می‌سازد. دانشمندان برای حل این مشکل ، باید نور این سیاره ها را زمانی که از اتمسفر آن خارج میشود بررسی کنند. این نور به هنگام عبور کمی منحرف میشود و بدین ترتیب نوع مولکول های سازنده آن در فضا مشخص میشود.

اما در مورد سیاره‌ی K2-18b وضع فرق میکند. زیرا این سیاره دارای اتمسفری است که در فضا گسترده است. همچنین در اطراف یک ستاره‌ی کوچک کم نور که به‌عنوان یک کوتوله‌ی قرمز شناخته می‌شود، می‌چرخد که نور آن به اندازه‌ی ستاره‌ای مانند خورشید نیست. بدین ترتیب دانشمندان توانستند بخار آب موجود در اتمسفر آن را تشخیص دهند.

بیورن بنکه پژوهشگر سیاره‌های فراخورشیدی در دانشگاه مونترال در این باره میگوید : اگر شما با هر زیست‌شناسی صحبت کنید، درمی‌یابید که آن‌ها به بخار آب اهمیتی نمی‌دهند؛ برای آن‌ها آب مایع مهم است زیرا ازنظر بیولوژی فقط آب اهمیت دارد.

پژوهشگران قصد دارند که  K2-18b را بیشتر مورد مطالعه قرار دهند . تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پس از پرتاب در سال ۲۰۲۱ اطلاعات بیشتری از اینسیاره در اختیار ما قرار خواهد داد .

جهت مشاهده ی بیشتر مقالات و جدیدترین اخبار در زمینه علم شیمی روی  لینک زیر کلیک کنید :

shimisanat/news

بطورکلی جهان ما تحت چهار نیروی اصلی کنترل می شود که عبارتند از: جاذبه، الکترومغناطیس، نیروی هسته‌ای ضعیف و نیروی هسته‌ای قوی. اما به تازگی پژوهشگران مجارستانی شواهدی را بازگو کرده‌اند که نشان دهنده ی کشف پنجمین نیرو در طبیعت می باشد.

 پژوهشگران مرکز تحقیقات هسته‌ای آکادمی مجارستان در آزمایش های خود یک اتم هلیم برانگیخته شده را مورد بررسی قرارداده بودند تا دریابند که چگونه این اتم از خودش نور ساطع می کند تا فروپاشد و از بین برود. آنها در حین این آزمایش متوجه شدند که این اتم هلیم در زاویه غیرمعمول 115 درجه در حال گسیختن است که این مشاهده با دانش کنونی علم فیزیک همخوانی ندارد.

با فرض اینکه در آزمایشگاه محققان مجارستانی اشتباه یا خطایی رخ نداده باشد می توان نتیجه گرفت که یک نیروی ناشناخته باعث شده است تا این ذره به شکلی متفاوت گسیخته شود.

پروفسور Jonathan Feng، فیزیکدان و ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا می گوید: “این کشف بسیار چشمگیری است که می تواند موجب کشف نیروهای بیشتر و در نتیجه موجب درک بهتر دنیای ما شود. اگر پژوهشگران بتوانند بار دیگر این پدیده را تکرار کنند، بی شک برنده جایزه نوبل خواهند شد. و دلیلی برای اینکه بر روی نیروی پنجم توقف کنیم وجود نخواهد داشت و احتمالا نیروهای ششم، هفتم و حتی هشتم نیز کشف خواهند شد.”

اگر فیزیکدانان مجارستانی بتوانند چنین مشاهدات و نتایجی را دوباره تکرار کنند می توانند علت بوجود آمدن این نیرو را مشخص کنند و در نتیجه راه و روش هایی توسعه دهند که می تواند از این نیرو انرژی تولید کند. این کشفیات باعث می شود تا گامی دیگر به نظریه “میدان یکنواخت” آلبرت انیشتن نزدیک شویم. نظریه ای که در یک چهارچوب واحد شکل گیری تمامی نیروهای جهان را شرح می دهد.

جهت مشاهده ی بیشتر مقالات و جدیدترین اخبار در زمینه علم شیمی روی  لینک زیر کلیک کنید :

shimisanat/news

سویه جدید باکتری E.coli که توسط محققان موسسه وایزمن ایجاد شده با تغییر وضعیت از حالت هتروتروف به اتوتروف قابلیت جایگزینی دی اکسید کربن با مواد قندی را به عنوان منبع تغذیه دارد. کارشناسان معتقدند این طرح در صورت اجرایی شدن کمک شایانی به حفظ محیط زیست خواهد کرد.

 شموئل گلایزر یکی از دست اندرکاران این پروژه حذف کربن از هوا ، امکان سنجی موفقیت در تغییر منبع تغذیه باکتری ، بررسی انطباق باکتری با شرایط متفاوت را محورهای اصلی این تحقیق عنوان کرد. پژوهشگران با استفاده از تبدیل متابولیکی و تکامل آزمایشگاهی سویه جدیدی از باکتری را بوجود آوردند و برای اطمینان از صحت آزمایش خود با کمک ایزوتوپها مسیر چرخه تغذیه آن را بررسی کردند. مهندسی باکتری تغییر یافته با ایجاد 11 جهش در توالیهای ژنوم E.coli  نتایج مطلوبی را در پی داشت که با جزئیات در مجله معتبر Cell  منتشر شده است. 

جهت مشاهده ی بیشتر مقالات و جدیدترین اخبار در زمینه علم شیمی روی  لینک زیر کلیک کنید :

shimisanat/news

توسعه فناری ها جدید سبب شده تا مواد مضری که در فرآیندهای قدیمی تولید می شده است، اکنون به موادی سودمند تبدیل شود.

دانشمندان مرکز علوم و فناوری اولسان در کره جنوبی موفق به ساخت سیستم جدیدی شدند که می تواند با استفاده از گازهای مضر گلخانه ای (CO2)، انرژی پاک برق و هیدروژن تولید کند.

همانطور که می دانید، سالهاست که تبدیل گاز گلخانه ای به گازهای سودمند (یا حداقل موادی که برای محیط زیست مضر نباشند)، دغدغه جمع کثیری از محققان در سراسر دنیا بوده است.

تبدیل گاز گلخانه ای به انرژی پاک

به گزارش کمولوژی و به نقل از Science Daily، این سامانه قادر است با استفاده از کربن دی اکسید موجود در یک محلول آبپوشی شده، گاز گلخانه ای یاد شده را به صورت کاملا پایدار به انرژی الکتریکی تبدیل کند؛ آن هم با حداکثر توان ممکن.

این فناوری توسعه داده شده می تواند از طریق یک سازوکار تجزیه شیمیایی، مولکول های پایدار کربن دی اکسید را به سایر مولکول ها تبدیل کند.

سیستم مذکور که با نام Hybrid Na-CO2 شناخته می شود، عملکردی مشابه با سلول های سوختی دارد که با یک کاتد، یک آند و نیز یک تفکیک کننده ساخته شده است.

در این سیستم همچون انواع باتری ها، کاتالیزورها در داخل آب حل شده و به کمک یک سیم اصلی به کاتد مرتبط شده اند.

زمانی که کربن دی اکسید به آب تزریق می شود، واکنش شیمیایی آغاز شده و CO2 تجزیه می گردد. به این ترتیب در پایان واکنش، می توان انتظار تولید جریان الکتریکی و گاز هیدروژن را داشت.

سرعت بازده تبدیل کربن دی اکسید در این سامانه در حد بسیار بالایی است.

میزان ۵۰ درصد برای چنین سیستمی، کاملا مناسب بوده و حتی می توان امید داشت که در آینده به اعداد بالاتری دست یافت.

این سیستم پایدار بوده و قادر است به مدت ۱۰۰۰ ساعت بدون تخریب الکترودها کار کند.

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

اخیرا کشف‌های بسیاری در زمینه‌ی شیمی صورت گرفته است که با دانش معمول ما متفاوت است. به تازگی دانشمندان توانسته‌اند ترکیبی جدید از هلیوم بسازند.

اگر شیمی دبیرستان را به یاد داشته باشید، می‌دانید که هلیوم گازی نجیب است، کم‌ترین میزان واکنش‌پذیری را در جدول تناوبی دارد و چون بیرونی‌ترین لایه‌ی الکترونی آن پر است، با دیگر عنصرها واکنش نمی‌دهد تا ترکیب‌های پایدار ایجاد کند.

دیگر گازهای نجیب تحت فشار زیاد ترکیباتی را ایجاد کرده‌اند؛ اما تاکنون هلیوم ترکیب پایداری ایجاد نکرده بود. دانشمندان گزارش داده‌اند که ترکیبی ساخته‌اند که به نظر می‌رسد ترکیب پایداری از هلیوم و سدیم باشد. ساخت این ترکیب بسیاری از فرضیات اساسی شیمی مدرن را زیر سوال می‌برد.

آدام پاپاو از دانشگاه یوتا و از اعضای تیم می‌گوید:

وقتی فشارهای بالا را اعمال می‌کنید، شیمی تغییر می‌کند. این فشارهای بالا در داخل زمین و در سیاره‌های متفاوتی مانند زحل قابل دستیابی است. اما این پژوهش بسیاری از معادلات را به هم می‌زند.

هلیوم دومین عنصر فراوان در جهان است و در بالای گروه شش عضوی گازهای نجیب قرار گرفته است. آخرین لایه‌ی الکترونی این عنصرها که عامل واکنش‌پذیری آن‌ها هم است، پر است؛ بنابراین این گازها با دیگر عنصرها واکنش نمی‌دهند و ترکیبی ایجاد نمی‌کنند.

این گازها از این جهت نجیب نامیده می‌شوند که با عنصرهای دیگر واکنش نمی‌دهند. البته در شرایط ویژه می‌توانید نشانه‌هایی از واکنش‌پذیری آن‌ها را مشاهده کنید. گازهای نجیب به دو دسته تقسیم می‌شوند: گروه اول شامل کریپتون، زنون و رادون تا حدودی واکنش‌پذیر شناخته می‌شوند؛ گروه دیگر شامل آرگون، نئون و هلیوم کاملا واکنش‌ناپذیر محسوب می‌شوند.

پژوهشگران راه‌هایی برای اتصال هلیوم به دیگر عنصرها یافته بودند؛ اما تاکنون نتایج ناپایدار بودند. از برهم‌کنش‌های هلیوم با دیگر عنصرها می‌توان به پیوند وان‌دروالس اشاره کرد. نیروی وان‌دروالس، جزو نیروهای جاذبه یا دافعه است که بدون نیاز به پیوند کووالانسی یا یونی شکل می‌گیرد. در واقع پیوند کووالانسی یا یونی، با اشتراک‌گذاری الکترون‌ها بین اتم‌ها شکل می‌گیرد تا یک مولکول ایجاد شود. اما پیوند وان‌دروالسی، نیروی ضعیف‌تری است که بین مولکول‌ها یا اتم‌های منفرد شکل می‌گیرد، بی آنکه مولکولی ایجاد کند.

پیوند وان‌دروالس بین هلیوم و دیگر اتم‌ها وجود دارد. در دماهای بسیار پایین، هلیوم می‌تواند “مولکول‌های واندروالسی” ایجاد کند. مولکول‌های واندروالسی خوشه‌هایی از اتم‌ها یا مولکول‌ها هستند که نیروی اتصال دهنده‌ی آن‌ها بسیار ضعیف بوده و ناپایدار نیز هستند.

هلیوم واکنش پذیر نیست؛ زیرا آرایش الکترونی لایه‌ی بیرونی آن کامل است. در واقع آرایش الکترونی لایه‌ی آخر آن جایی برای به اشتراک‌گذاری الکترون با دیگر اتم‌ها ندارد تا پیوند ایجاد شود. اما این شرایط روی سطح زمین برقرار هستند.

هلیوم یکی از فراوان‌ترین عنصرهای هستی است و در شکل‌گیری ستاره‌ها و سیاره‌های غول‌پیکر نقش دارد. هلیوم در فضا و در هسته‌ی زمین، بسیار متفاوت عمل می‌کند. اکنون پژوهشگران موفق شده‌اند تا نخستین شواهد از این رفتار عجیب را بیابند.

آلکس بولدروف، یکی از اعضای تیم از ایالت یوتا می‌گوید:

فشارهای خیلی بالا، مثل فشار مرکز کره‌ی زمین یا فشار سیاره‌های گازی همسایه کاملا شیمی هلیوم را تغییر می‌دهد.

پژوهشگران از یک مدل کامپیوتری پیش‌بینی‌کننده‌ی ساختار کریستال استفاده کردند تا پیش‌بینی کنند که آیا در فشارهای خیلی بالا، ترکیب پایدار هلیوم-سدیم می‌تواند شکل بگیرد یا خیر. آن‌ها سپس این ترکیب، یعنی Na2He را در یک سندان الماس ساختند.

این سندان الماس امکان دستیابی به فشار ۱.۱ میلیون برابر فشار اتمسفری زمین را ممکن می‌سازد. بولدروف می‌گوید که این نتایج غیر قابل انتظار بودند و آن‌ها بیش از دو سال تلاش کردند تا بازخوان‌ها و سردبیران ساینس را متقاعد کنند که نتایج آن‌ها را چاپ کنند.

تیم با توجه به این نتایج پیش‌بینی می‌کند که تحت شرایط فشار ۱۰ میلیون برابر فشاری که آن‌ها به آن دست یافته اند، سدیم به راحتی با گاز هلیوم ترکیب می‌شود و ترکیب Na2He را ایجاد می‌کند. عجیب است که این ترکیب بدون هیچ پیوند شیمیایی که آن‌ها را در کنار هم نگاه دارد، ایجاد می‌شود.

ژائو دانگ از دانشگاه نانکای در چین در بیانیه‌ای گفته است:

ترکیبی که یافته‌ایم، بسیار ویژه است: اتم‌های هلیوم پیوند شیمیایی تشکیل نداده‌اند؛ اما حضور آن‌ها برهم‌کنش‌های شیمایی بین اتم‌های سدیم را تغییر داده و الکترون‌ها را داخل حفره‌های ساختار مکعبی مستقر کرده است.

در تصویر زیر، ساختار کریستالی Na2He را می‌بینید. اتم‌های سدیم به رنگ بنفش و اتم‌های هلیوم سبز هستند. الکترون‌ها فضاهای قرمز بین آن‌ها هستند.

ساخت ترکیب پایداری از هلیوم توسط دانشمندان شیمی

پاپوف می‌گوید که پیوند تشکیل شده، پیوندی واقعی مانند پیوندهای یونی یا کووالانسی نیست؛ اما این هلیوم است که ساختار را پایدار کرده است. اگر اتم‌های هلیوم را حذف کنید، این ساختار پایدار نخواهد بود. در اینجا چند بازنمود دیگر از این ترکیب را می‌بینید. در تصویر سمت چپ، سدیم صورتی و هلیوم سفید است. در تصویر سمت راست، مکعب‌های سدیم و هلیوم خاکستری و الکترون‌ها قرمز هستند:

ساخت ترکیب پایداری از هلیوم توسط دانشمندان شیمی

اخیرا شیمی دان‌ها اکتشافات خارج از قاعده‌ی زیادی انجام داده‌اند. تیم‌های جداگانه‌ای نخستین نمونه از هیدروژن فلزی و مولکول کربنی با ۶ پیوند (و نه چهارپیوند) را ساخته‌اند؛ اما چون این نتایج با عقل سلیم مطابقت ندارند، با شک بسیاری با آن‌ها برخورد می‌شود و معمولا کسی به سراغ تکرار آزمایش نمی‌رود. نتایج این مطالعه به نظر معتبر می‌رسند؛ بنابراین منتظر نتایج جالب آزمایش‌های بعدی خواهیم ماند.

هنری رپا، از کالج امپریال لندن، در این مطالعه شرکت نداشته است. او با مقایسه‌ی کشف هیدروژن فلزی و پیوندهای هلیوم می‌گوید:

این پژوهش علمی‌تر است. ترکیب هلیوم می‌تواند پیشرفتی بزرگ در علم باشد.

باید آزمایش‌های بیشتری انجام شوند تا اطلاعات بیشتری به دست بیاوریم. تا به اینجا به نظر می‌رسد که سال ۲۰۱۷ سالی است که بسیاری از باورهای شیمی قدیمی ما را به چالش کشیده است و نمی‌توان منتظر بود و دید که دیگر چه اکتشافاتی صورت خواهد پذیرفت.