در حالی که چگونگی کشتن باکتری‌ها توسط فلز خاص نقره رازی سربه‌مهر است، انسان از قرن‌ها پیش خواص ضدمیکروبی آن را می‌شناسند. حال پژوهشگران دانشگاه آرکانزاس در آرکانسای آمریکا، با نگاهی به پویایی پروتئین‌ها در باکتری‌های زنده در سطح مولکولی، گامی بزرگ در جهت درک بهتر این فرآیند برداشته‌اند. یونگ وانگ، استادیار فیزیک و نویسنده‌ی پژوهش جدیدی که در مجله‌ی میکروبیولوژی کاربردی و محیطی منتشر شده است، می‌گوید:

به‌طورسنتی، اثرات ضد میکروبی نقره از طریق زیست‌سنجی (bioassay) سنجیده می‌شود. این روش، اثر یک ماده‌ در ارگانیسم آزمایشی را در برابر یک داروی استاندارد و بدون درمان، مقایسه می‌کند؛ این‌گونه روش‌ها موثر هستند؛ اما معمولاْ تنها تصویر و واکنشی لحظه‌ای را در زمان تولید می‌کنند.

برای اینکه گفته‌ی یونگ‌وانگ بهتر درک شود باید گفت، زیست‌سنجی برای تعیین قدرت نسبی یک ماده (به عنوان مثال، یک دارو یا هورمون یا ماده‌ی سمی) با مقایسه‌ی اثر آن بر روی یک ارگانیسم مدل با استاندارد از پیش آماده شده است. به طور مشابه، زیست‌سنجی روشی برای توسعه‌ی اطلاعات سم‌شناسی روی موجوداتی است که فیزیولوژی آن‌ها شبیه به موجوداتی فرض می‌شود که مورد توجه مستقیم قرار دارند.

یون‌های نقره چگونه باکتری‌ها را از بین می‌برند؟

وانگ و همکارانش برخلاف معمول، از یک روش تصویربرداری پیشرفته استفاده کردند؛ آن‌ها با استفاده از یک میکروسکوپ بومی‌سازی‌شده‌ی «ردیاب تک‌ذره» و فوتوکتیزه‌شده (PALM یا FPALM) پروتئین خاص موجود در باکتری‌های E.Coli را به‌مرورزمان مشاهده و بررسی کردند.

شایان ذکر است فوتوکتیزه‌شده (PALM یا FPALM) یه نوع روش تصویربرداری با میکروسکوپ فلورسانس است که تصاویری با وضوح بسیار بالا ارائه می‌دهد؛ همچنین «اشریشیا کُلی۶» (نام علمی: Escherichia coli) یا بطور اختصار E.coli، نوعی باسیل گرم منفی از خانواده‌ی انتروباکتریاسه‌ است که بطور شایع در روده‌ی جانوران خون‌گرم وجود دارد.

در نهایت برخلاف آنچه که قبلاْ‌ تصور می‌شد، پژوهشگران دریافته‌اند که یون‌های نقره باعث افزایش پویایی یا دینامیک پروتئین می‌شود. وانگ می‌گوید:

یون‌های نقره به عنوان سرکوب‌کننده و ازبین‌برنده‌ی باکتری‌ها شناخته شده است؛ بنابراین انتظار این‌ بود که در مواقع درمان با نقره همه‌چیز در باکتری‌ها کند شود؛ اما در کمال تعجب دریافتیم که پویایی پروتئین سریع‌تر می‌شود.

پژوهشگران مشاهده کردند که یون‌های نقره باعث می‌شود رشته‌های جفت‌شده‌ی DNA از باکتری‌ها جدا شوند و اتصال بین پروتئین و DNA تضعیف شود. وانگ اضافه می‌کند:

بنابراین پویایی سریع‎تر پروتئین‌ها ناشی از نقره، قابل درک است. وقتی پروتئین به DNA متصل می‌شود، به آرامی همراه با DNA حرکت می‌کند؛ چراکه یک مولکول حجیم در باکتری است. درمقابل وقتی با نقره درمان شود، پروتئین از DNA جدا می‌شود و به‌خودی‌خود حرکت می‌کند؛ بنابراین سریع‌تر می‌شوند.

مشاهده‌ی جداسازی DNA ناشی از یون‌های نقره جزو کارهای اولیه وانگ و همکارانش بود؛ آن‌ها این‌کار را از طریق خم‌کردن DNA انجام داده بودند. در حال حاضر رویکرد آن‌های ثبت‌اختراع تحت فشارقراردادن DNA با استفاده از خم‌کردن آن‌ها است؛ این کار DNA را مستعد تعامل با سایر مواد شمیمیایی، از جمله یون‌های نقره می‌کند.

اکنون با تأمین بودجه‌ توسط بنیاد ملی علوم، ایده‌ی تحقیق درباره پویایی پروتئین‌های منفرد در باکتری‌های زنده تأیید شده است؛ وانگ گفت:

این رویکرد می‌تواند به پژوهشگران در درک واکنش‌های واقعی باکتری‌ها نسبت به نانوذرات نقره کمک‌کند. نانوذرات‌نقره برای مبارزه با سوپرباگ‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌های معمول که تجویز می‌شوند، پیشنهاد شده است. آنچه که ما در نهایت می‌خواهیم این است که با استفاده از دانش جدید حاصل از این پروژه، آنتی‌بیوتیک‌های بهتری براساس نانوذرات نقره ساخته شوند.

پژوهشگران با بررسی ژن‌های موجود در محیط‌های مختلفی مانند بزاق انسان، مدفوع حیوانات، بیمارستان‌ها، خاک و موارد دیگر، صدها ویروس غول‌پیکر پیدا کرده‌اند. برخی از این ویروس‌ها دارای قابلیت‌هایی هستند که تا پیش از این تنها در حیات سلولی دیده شده بود.

یک گروه پژوهشی بین‌المللی تحت هدایت دانشمندانی از دانشگاه برکلی کالیفرنیا گروه‌های کاملا جدیدی از فاژهای غول‌پیکر را پیدا کرده‌اند (ویروس‌هایی که باکتری‌ها را آلوده می‌کنند) و ۳۵۱ توالی ژنی را با هم ترکیب کردند. پژوهشگران درون این توالی‌ها، ژن‌هایی را پیدا کردند که ویژگی‌های غیرمنتظره‌ای را کدگذاری می‌کردند ازجمله بخش‌هایی از دستگاه سلولی را که دستورالعمل‌های DNA را برای ساخت پروتئین خوانده و اجرا می‌کند (فرایند ترجمه). باسم الشايب و جیل بانفیلد از دانشگاه برکلی در مصاحبه با ساینس‌آلرت گفتند:

آن‌ها دارای تعداد غیرمعمولی از اجزای دستگاه ترجمه هستند که در یک ویروس معمولی دیده نمی‌شود.

فرایند ترجمه در ساختارهای مولکولی موسوم به ریبوزم‌ها صورت می‌گیرد و پژوهشگران واقعا ژن‌هایی را پیدا کردند که برخی از مولفه‌های آن‌ها (پروتئین‌های ریبوزومی) را کدگذاری می‌کردند. روهان ساچدوا متخصص اکولوژی میکروبی از دانشگاه برکلی گفت:

به‌طور معمول، چیزی که زنده را از غیرزنده جدا می‌کند، داشتن ریبوزوم و توانایی ترجمه است. این یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که ویروس‌ها را از باکتری‌ها جدا می‌کند. برخی از فاژهای بزرگ دارای ماشین‌آلات ترجمه زیادی هستند، بنابراین این مرزبندی را تا حدودی مبهم می‌کنند.

پژوهشگران همچنین توالی‌های کدکننده‌ی سیستم‌ کریسپر را نیز پیدا کردند. سیستم کریسپر به‌عنوان سیستم ایمنی که باکتری‌ها از آن برای مقابله‌با ویروس‌‌ها استفاده می‌کنند، نیز وجود دارد. ویروس‌های تازه کشف‌شده همه دارای ژنوم‌هایی با طول بیش از ۲۰۰ هزار جفت نوکلئوتید هستند درحالی‌که میانگین اندازه‌ی ژنوم فاژهای شناخته‌شده، بیشتر و درحدود ۵۲ هزار جفت باز است.

برخی از ژنوم‌های فاژی که پژوهشگران شناسایی کردند واقعا غول‌آسا بودند؛ پژوهشگران یک گروه را «فاژهای غول‌آسا» نامیدند و در نام‌گذاری ۹ گروه جدید دیگر نیز از کلمه‌ی «بزرگ» استفاده کردند. الشايب و بانفیلد گفتند:

ژنوم این فاژها حداقل ۴ برابر ژنوم یک فاژ معمولی است و بزرگ‌ترین آن‌ها ۱۵ برابر حالت معمول بوده و ۷۳۵ هزار جفت باز دارد.

 تصور می‌شود این فاژهای بزرگ‌تر باعث آلوده‌شدن باکتروئیدها شوند. باکتروئیدها گروهی از باکتری‌ها هستند که به‌طور گسترده در محیط پیراموان ما و از خاک گرفته تا روده‌های ما حضور دارند. ژنوم این فاژهای سنگین به اندازه‌ی کافی بزرگ است که رقیب ژنوم باکتری‌های کوچک شود اما پاندورا ویروس‌های آلوده‌کننده‌ی آمیب همچنان با ۲/۵ میلیون جفت باز، مقام اول بزرگ‌ترین ژنوم ویروسی را دارند. ساچدوا گفت:

فاژهای بزرگی قبلا شناسایی شده‌اند اما آن‌ها یافته‌های پراکنده‌ای بودند. چیزی که ما در این مقاله پیدا کردیم، آن است که این‌ها اساسا همه جا هستند. ما آن‌ها را درجایی می‌بینیم.

همچون سایر فاژها، این گروهاز ویروس‌ها، DNA خود را به میزبان باکتریایی خود تزریق می‌کنند و تجهیزات تکثیر ژن قربانی را برای ساخت نسخه‌های از خودشان به خدمت می‌گیرند. پژوهشگران گمان می‌کنند که حین این اتفاق، فاژهای غول‌پیکر همچنین از برخی از ژن‌های اضافی خود برای تغییر مسیر مراحل اولیه ترجمه درون باکتری استفاده می‌کنند و تولید پروتئین را متناسب با نیاز خود منحرف می‌کنند. چنین کنترلی از تولید پروتئین در ویروس‌های جانوری دیده شده است.

کشف ویروس‌های غول‌پیکر دارای ویژگی‌های منحصر به فرد

یک فاژ غول‌پیکر (مورد ۲۶) یک باکتری را آلوده کرده و پاسخ آن دربرابر فاژهای دیگر را دستکاری می‌کند

الشايب توضیح داد که فاژهای غول‌پیکر از سیستم کریسپر خود برای جنگ فاژ دربرابر فاژ استفاده می‌کنند و ویروس‌های رقیبی را که قصد دارند همان باکتری میزبان را آلوده کنند، به‌طور اختصاصی مورد هدف قرار می‌دهند. مطالعه‌ای که در سال گذشته منتشر شد، نشان داد که چگونه برخی از فاژها از این سیستم برای خنثی‌کردن اقدامات ضدفاژی باکتری میزبان استفاده می‌کنند. بانفیلد گفت:

چیزی که با نگاه کردن به این ژنوم‌های بزرگ متوجه می‌شویم، آن است که فاژها ژن‌ها و مسیرهای مختلف زیادی را به‌دست آورده‌اند؛ برخی از آن‌ها را می‌توانیم پیش‌بینی کنیم و برخی را نیز نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم زیرا درجریان عفونت، فاژ واقعا کنترل عملکرد میزبان باکتریایی خود را به دست می‌گیرد.

هرچه درمورد ارتباطات بین سلامت جسم و روان و میکروب‌هایی که درون بدن و محیط پیرامون زندگی می‌کنند، دانش بیشتری کسب می‌کنیم، بیشتر متوجه می‌شویم که هرچیزی که روی این جوامع باکتریایی اثر بگذارد، می‌تواند تاثیر عمیقی روی ما نیز داشته باشد. الشایب گفت:

فاژها همچنین به انتقال ژن‌های کدکننده‌ی سموم باکتریایی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی بین باکتری‌ها معروف هستند. از آن جایی که ما هم باکتری‌های مفید و هم باکتری‌های مضر را داریم که روی سطح بدن و نیز داخل بدن ما زندگی می‌کنند، درک اینکه چه انواعی از فاژها همراه باکتری‌ها در بدن انسان‌ها و حیوانات وجود دارند و چگونه روی محیط‌های مذکور تاثیر می‌گذارند، از اهمیت زیادی برخوردار است.

پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که سیستم‌های کریسپری که برخی از این فاژها دارند، شاید این قابلیت را داشته باشد که به ما کمک کند تا با تغییر عملکرد باکتری‌ها یا حذف باکتری‌های مشکل‌ساز، میکروبیوم خود را کنترل کنیم. الشايب و بانفیلد اکنون امیدوارند که برخی از این فاژهای غول‌آسا را در آزمایشگاه پرورش دهند تا درمورد سیستم‌های کریسپر فاژها دانش بیشتری به‌دست آورند و نقش‌های آن‌ها را کشف کرده و ارزش آن‌ها را در ویرایش ژن ارزیابی کنند. کریستوف ویگل، متخصص بیوشیمی که در این مطالعه مشارکتی نداشته است، می‌گوید مقاله‌ی حاضر از ایده‌ی درنظرگرفتن ویروس‌ها به‌عنوان «ویروسل زنده» حمایت می‌کند. بانفیلد توضیح داد:

این فاژهای عظیم، شکاف بین «باکتریوفاژهای غیرزنده» و «باکتری‌ها و آرکیاها» را پر می‌کنند. قطعا استراتژی‌های موفقی برای زندگی وجود دارد که ترکیبی از ویروس معمولی و ارگانیسم‌های زنده معمولی است.

اگرچه مطالعه‌ی حاضر درمورد تنوع زیستی ویروس‌ها نیز دانش زیادی همراه خود دارد، درحال‌حاضر، مهم‌ترین بحثی که پیش می‌آید، معنای واقعی زنده بودن است.

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

نوعی باکتری در اعماق اقیانوس یافت شده که دارای متابولیسمی است که قبلا هرگز نظیر آن را ندیده‌ایم.

دانشمندان آلمانی ادعا می‌کنند نوعی باکتری که استوباکتریوم وودی (Acetobacterium woodii) نام دارد و در روده‌های موریانه‌ها نیز زندگی می‌کند، حتی بدون نیاز به اکسیژن، می‌تواند هیدروژن و کربن‌دی‌اکسید را هم ایجاد و هم برای تولید انرژی مورد استفاده قرار دهد.

توانایی بقا براساس مواد آلی و غیرآلی بدون نیاز به اکسیژن موجب می‌شود که این باکتری درمیان میکروارگانیسم‌های دیگر کاملا منحصربه‌فرد باشد و در‌حالی‌که دانشمندان مدت‌ها گمان می‌بردند که چنین چیزی ممکن است وجود داشته باشد، این فرایند هرگز به‌طور آشکار در میان باکتری‌های استات‌ساز که بدون اکسیژن متان تولید می‌کنند، دیده نشده بود. ولکر مولر، میکروبیولوژیست دانشگاه گوته فرانکفورت توضیح می‌دهد:

قبلا حدسیاتی در این مورد وجود داشته است که بسیاری از اشکال حیات باستانی دارای متابولیسمی هستند که ما آن را درمورد استوباکتریوم وودی شرح داده‌ایم. برای مثال، فرض می‌شد باستانیان آسگارد که چندین سال پیش در اقیانوس آرام سواحل کالیفرنیا کشف شد نیز چنین متابولیسمی داشته باشد. پژوهش‌های ما اولین شواهد را فراهم می‌کند که نشان می‌دهد این مسیرهای متابولیسم واقعا وجود دارد.

چاه‌های گرمابی در اواخر دهه‌ی ۷۰ کشف شد و از آن زمان ما به این نتیجه رسیدیم که این زیستگاه‌های عجیب، منزلگاه اشکال پیچیده و پویای زندگی شامل لایه‌هایی به ضخامت چندین سانتی‌متر از باکتری‌ها هستند که از عناصر و ترکیبات غیرآلی نظیر هیدروژن و سولفید که در این محیط‌ها وجود دارند، تغذیه می‌کنند. درحقیقت، این زیستگاه‌ها ممکن است یکی از بزرگ‌ترین مخازن میکروارگانیسم‌های متنوع تبدیل‌کننده‌ی هیدروژن در جهان باشد و براین‌اساس، تصور می‌شود که برخی از این موجودات ممکن است دارای سیستم‌های متابولیکی متفاوت با تمام آن چیزی باشند که تاکنون دیده‌ایم.

کشف نوعی باکتری در اقیانوس با متابولیسمی جدید

نکته‌ی جالب توجه این است که هیدروژن زیاد مانع‌از فرایند تخمیر می‌شود و حتی ضعیف‌ترین چاه‌های گرمابی نیز از این نظر شرایط مناسب برای پناه دادن به باکتری‌های تخمیرکننده را ندارند. بنابراین چگونه چنین میکروب‌هایی در آنجا وجود دارند؟ ظاهرا پاسخ چسبیدن به هم است.

اگر یک باکتری که هیدروژن تولید می‌کند، با میکروارگانیسمی که هیدروژن را اکسید می‌کند، درکنار هم قرار گیرند مانند باکتری باستانی تولید‌کننده‌ی متان، باکتری دوم می‌تواند شرایط محیطی خوبی را برای زندگی و تولیدمثل باکتری اول مهیا کند.

این یک دوستی کوچک سودمند (یا رابطه‌ی سینتروفی) در عمق دریا است اما درحالی‌که این روش احتمالا نوع غالب تخمیری است که در این محیط‌ها رخ می‌دهد، ممکن است تنها مورد نباشد. دراصل، تجزیه‌و‌تحلیل جدید ادعا می‌کند میکروارگانیسمی پیدا شده است که در یک سلول واحد باکتریایی می‌تواند هر دو نقش را بازی کند. پژوهشگران مطالعه‌ی مذکور نتیجه‌گیری می‌کنند:

درمقابل، استوباکتریوم وودی ویژگی‌های متابولیکی هر دو شریک سینتروفیک را در یک سلول باکتریایی با هم ترکیب می‌کند. بسته به شرایط محیطی، استوباکتریوم وودی می‌تواند نقش شریک تخمیرکننده یا شریک مصرف‌کننده‌ی هیدروژن را بازی کند.

مشخص نیست که این باکتری دقیقا چگونه به این هدف دست پیدا می‌کند؛ اما نویسندگان مقاله چنین فرض می‌کنند که یک مسیر مواد آلی را به استیک اسید، الکل‌ها و هیدروژن مولکولی تخمیر می‌کند، درحالی‌که مسیر دیگر به‌عنوان یک سینک الکترونی برای محیط خارجی عمل کرده و با ایجاد استیک‌اسید از کربن‌دی‌اکسید و هیدروژن فرایند تخمیر را ازنظر انرژی امکان‌پذیر می‌کند.

پژوهشگران با خاموش کردن ژن‌های کنترل‌کننده‌ی آنزیم مسئول تولید هیدروژن، دریافتند که اگر هیدروژن خارجی افزوده شود، باکتری می‌تواند تنها روی یک پیش‌ماده‌ی فروکتوز رشد کند. آزمایش‌های بیشتر نشان داد که هر دو مسیر به هیدروژنی مرتبط هستند که سلول را ترک نمی‌کند.

درحالی‌که این متابولیسم مضاعف ممکن است در باکتری‌های دیگر نیز وجود داشته باشد، این سیستم کمیاب‌ است. استوباکتریوم وودی آستانه‌ی هیدروژن بسیار پایین‌تری دارد و نمی‌تواند مانند باستانیان متانوژنيک از تبدیل کربن‌دی‌اکسید به متان انرژی زیادی تولید کند. این بدان معنا است که احتمالا باکتری‌های استات‌ساز فعال در این چاه‌های گرمابی فراوانی کمی داشته و شاید به همین دلیل است که تاکنون متوجه حضور آن‌ها نشده‌ایم. آنجا ویچمن، متخصص میکروبیولوژی مولکولی و یکی از اعضای این گروه پژوهشی می‌گوید:

اگرچه، طی فرایند بازیافت هیدروژنی که ما کشف کردیم، استوباکتریوم وودی حداکثر انعطاف‌پذیری متابولیکی را دارد. این باکتری طی یک چرخه هم می‌تواند هیدروژن را تولید و هم آن را استفاده کرده یا می‌تواند هیدروژن را از منابع خارجی مورد استفاده قرار دهد.

نتایج این پژوهش در مجله‌ی The ISME Journal منتشر شده است.

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

 همه ی ما در مدرسه و کتاب های درسی مباحثی همچون نظریه نسبیت انیشتین، جدول تناوبی و همانند سازی دی‌ان‌ای را آموخته‌ایم؛ اما بسیاری مباحث مهم بوده‌اند که هیچ‌گاه وارد کتاب درسی نشده‌اند!

دانشی که ما در دوره‌ی مدرسه فرا می‌گیریم، پایه‌ای برای تمام رشته‌ها و مباحث جالب‌توجهی‌اند که می‌خوانیم (یا در رشته‌های مرتبط به آن) تحصیل می‌کنیم و به آن علاقه‌مند می‌شویم. اما قطعا علم در همان دوره‌ برای ما تمام نمی‌شود. وقتی ما به حد خاصی از دانش می‌رسیم، در واقع به سطحی رسیده‌ایم که همه چیز واقعا برایمان به طرز دلچسبی لذت‌بخش و هیجان‌انگیز می شود.

اما بسیاری از مباحث جالب هستند که در کتاب‌های درسی نیامده‌اند، اما این‌ها واقعیت‌های باورنکردنی هستند که واقعا نبودشان نقصان زیادی برای کتاب های درسی محسوب می‌شود. شاید اگر معلمان شما هم در آن دوره، توجه خاصی به مباحثی این چنین می‌کردند، زندگی شما هم مسیر دیگری را طی می‌کرد.

اگر حقایقی که در ادامه ذکر می‌شوند، برایتان آشناست و در موردشان خوانده‌اید و می‌دانید، حتما سعی کنید به آموزگاران و معلمانی که می شناسید؛ انتقال دهید و اگر خودتان آموزگار هستید، حتما از گفتنی‌های زیادی برای کلاس درس بعدی‌تان دارید.

۱- آب می‌تواند همزمان جوش بزند و منجمد شود

این حالت که «نقطه سه گانه» نام دارد، زمانی رخ می‌دهد که درجه حرارت و فشار معینی برای سه حالت (گاز، مایع و جامد) یک ماده پدید بیاید که در آن تعادل ترمودینامیکی برقرار شود. برای انجام این آزمایش که در ویدئوی زیر مشاهده می‌کنید، یک شیشه حاوی مایع سیکلوکسان، به وسیله یک پمپ توربو مولکلالی به فشار بسیار کم آورده می‌شود. کاهش سریع فشار منجر به کاهش سریع دما می‌شود که باعث می‌شود ماده به طور موقت منجمد شود.

۲- لیزر در آبشار به دام می‌افتد

 شاید تعجب کرده باشید، اما چنین امکانی وجود دارد، در واقع این یک نمونه‌ی باورنکردنی از پدیده اپتیکی موسوم به «بازتاب کلی داخلی» است.در این پدیده‌ی اپتیکی، ساختار متناوب نور دائما شکسته و بازتاب پیدا می‌کند. در واقع هنگامی که چند لایه شیشه و هوا پشت سر هم قرار بگیرند، آنگاه نور نمی‌تواند از این ساختار عبور کند. در این مورد، ساختار فوق متشکل از ذرات ریز آب است که می‌توانند نور را بشکنند و بازتاب آن را به دام بیاندازند.

واقعیت های علمی خارق العاده ای که نمیدانید!

3- ناسا واقعا یک فضاپیما را با سرعتی بالا به لبه بیرونی منظومه خورشیدی فرستاده است

همه‌ی ما می‌دانیم که راکت‌ها سریع هستند و فضا هم بی‌انتها است. اما گاهی اوقات هنگامی که در مورد اینکه چقدر طول می‌کشد تا فضاپیماهای ما به بخش‌های بسیار دور یا همان لبه‌های بیرونی منظومه‌ی شمسی برسند، دچار اشتباه می‌شویم. به عنوان مثال، همه‌ی ما می‌دانیم که سفر به مریخ دست کم بین ۶ ماه تا ۸ ماه (بسته به موقعیت گردشی مریخ به دور خورشید) به طول می‌انجامد. به همین جهت، به نظر می‌رسد که فضاپیماهای زمینی به آهستگی حرکت می‌کنند تا به مقصد خود برسند، اما این‌طور نیست.

واقعیت های علمی خارق العاده ای که نمیدانید!

تصویر متحرکی که در ادامه می‌بینید، این باور کلی را کاملا نقض می‌کند. در این گیف، سرعت فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا با هواپیماهای لاکهید اس‌آر-۷۱ بلک‌برد و بوئینگ ۷۴۷ مقایسه شده است.

4- تخم مرغ در زیر دریا به شکل یک عروس دریایی درمی‌آید

یک تخم مرغ که پوسته‌اش شکسته باشد و روی زمین ریخته باشد، منظره‌ی چندان جالبی نیست. اما در ارتفاع ۱۸ متری زیر سطح اقیانوس، فشاری حدود ۲.۸ برابر فشار سطحی جو به تخم مرغ وارد می‌شود، چیزی که می‌توانید در تصویر زیر مشاهده کنید. در این حالت پوسته‌ی تخم مرغ تقریبا محو شده و محتوای آن که همان زرده و سفیده تخم مرغ است، به شکل یک عروس دریایی درآمده است.

واقعیت های علمی خارق العاده ای که نمیدانید!

5- شما هم می‌توانید قضیه فیثاغورس را با مایعات ثابت کنید

احتمالا معلم ریاضی شما هم فرمول قضیه فیثاغورس را برایتان شرح داده باشد. در این رابطه‌ی هندسی ریاضیاتی، مساحت مربع روی وتر مثلث مساوی با مجموعه مساحت دو مربع دیگر است. فرمول ریاضی قضیه فیثاغورس به این شکل نوشته می‌شود:

a2 + b2 = c2

واقعیت های علمی خارق العاده ای که نمیدانید!